Her yazarın kitapları yayımlandıktan sonra en fazla ihtiyaç duyduğu şey; okur tarafından anlaşıldığını bilmek-duymak, okkalı bir yazıyla kendisinin fark etmediği noktaları ortaya koyan derinlikli bir inceleme yazısı okumak, ezcümle gönderdiği mektubun doğru adreslere gittiğinden emin olmaktır. Anıl Çetinel Örselli de bunu hem aldığı irili ufaklı ödüllerle hem de nefesini ve hevesini hiç kesmeyen yazma serüveniyle dolu dolu yaşayanlardan. “Ah Bu Şarkıların” (Eksik Parça Yayınları) öykü kitabı vesilesiyle bu hafta söz onda.

80 darbesinde doğmuşsun ama öykülerine bakınca o dönemi iliğine kadar yaşamış birinin ah'ını duyuyoruz... Hele yaşını büyütüp astıkları Erdal Eren Anten öyküsü dahil olmak üzere her yerden gözünü üzerimize dikiyor... Ne dersin?

Ben bu AH’ları rahmetli annemden miras aldım. Erdal Eren, bizim evin en derinden kanayan yarasıydı. Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan… Nicesi… Annem sıkı bir devrimciydi; hak ihlalleri, katliamlar ve 80 döneminin karanlığına dair hikayeleri vardı hep. Beni de bu gerçeklerden çok sakındığını söyleyemem, bilakis geçmişi bilmemi ve onun gibi haksızlıkla mücadele etmemi istedi. Ben 12 Eylül darbesinden iki ay önce doğmuş bir bebek olarak evde hep aynı anıyı dinledim, defalarca... O dönemde; evimizin kurşunlandığını, bizimkilerin camların önüne eşyaları siper ettiklerini,........

© Artı Gerçek