Meslek hayatımda izlediğim mitinglerin, siyasi parti ve meslek örgütlerinin kongrelerinin sayısını hatırlamıyorum. Ama kongre ya da kurultay denince artık ayaklarımın geri geri gitmemesi mümkün değil. Çok olaylı, hatta kan dökülen kongrelere de tanıklık ettim.

Kongrenin düzenlendiği spor salonunun tribünlerindeki koltuklarda uyuyarak 48 saat boyunca o salonda kaldığım kongreleri de hatırlıyorum. Başkan adaylarının salona gelişlerinde yaşanan izdiham nedeniyle ayakkabımın ayağımdan çıktığı ve saatlerce ayakkabısız kaldığım; adayların oturduğu koltuklar arasında koştururken üzerimdeki kıyafetin terden defalarca ıslanıp kuruduğu, kahvaltı dahi edemeden akşam saatlerine kadar aç kaldığım günleri çok iyi hatırlıyorum.

26 yıldır kongre izliyorum. Benden daha deneyimli ağabeylerimden de dinlediklerimle birlikte şunu rahatlıkla söyleyebilirim: Kongrelerde değişen hiçbir şey yok. İzdiham, kargaşa her kongrede hâlâ yaşanmaya devam ediyor. Onlarca yıldır hiç mi bir şey iyiye, olumluya doğru değişmez? Meğer değişmiyormuş.

Ne seyirciler ne delegeler ne de o kongreyi izlemek üzere “davet” edilen gazeteciler için iyi organize edilmiş ve organizasyonun sonuna kadar düzeni koruyan bir kongreye rastlamadım. Bir keresinde bu düşüncelerimi yetkili bir isme ilettiğimde, yapabilecekleri bir şey olmadığını söylemişti. Benzer bir durumu başka bir siyasi partinin kongresinde de yaşadım. Kendi partililerine söz söylemeye çekiniyorlardı; sırf bir düzen oluşturabilmek adına.

Foto muhabirlerinin çalışma alanlarının net belirlenmediği, bu alanların izleyicilerin görüş........

© Anayurt