İstanbul Kadıköy’de bir pazar kalabalığın göbeğinde, herkesin gözleri önünde, elinde kaykayı 14 yaşındaki Mattia Ahmet Minguzzi, akranları tarafından bıçaklandı ve yerde yaralı yatarken tekmelendi. Ne bir serseri kurşun, ne de kazara olan bir şeydi bu. Kastı, kini, niyeti olan bir cinayetti. Gündüz vakti üstelik çocuklarca işlenen, sanki hiçbir şey olmamış gibi ertesi gün sokakların olağan akışıyla devam ettiği bir vahşet. Ve geçtiğimiz gün bu cinayetin davası görülmeye başlandı.

Hadise başlı başına korkunç değilmiş gibi, mahkeme salonuna varmadan kamuoyunun içini daha da burkan, insanı dehşete sürükleyen başka gelişmeler yaşandı. Minguzzi'nin ailesi açıkça tehdit edildi. Oğullarının mezarı davanın görüleceği gün saldırıya uğradı. Dolayısıyla, bütün vahametiyle bu artık yalnızca bir adalet davası değil, toplumun akıl sağlığına yazılmış bir rapor, memlekette var olduğu iddia edilen kanunların vasfını göreceğimiz büyük bir sınav niteliği de taşıyacak, kuşkusuz…

Ben hukukçu değilim; mesele karar vericileri ve kanun yapanları dosdoğru ilgilendiriyor. Sadece dümdüz bir vatandaş olarak, böyle elim bir olayda faillerin “çocuk olmasının” cezai sorumluluktan muaf tutulmalarını gerektirmediği kanısındayım. Türk Ceza Kanunu’nun 31. maddesine göre; 12-15 yaş grubundaki çocuklar, eylemlerinin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama yeterliliğine sahipseler ve bu yeterlilikleri mahkemece tespit edilirse, cezai sorumlulukları vardır. Yani “çocuk” diye her suçtan muafiyet olmaz. Suçun ağırlığı, failin........

© Anayurt