Türk Ceza Kanunu’na göre, 12 yaş altındaki çocukların hiçbir cezai sorumluluğu bulunmamaktadır. 12–15 yaş arasında ise algılama yeteneğine göre indirim uygulanmaktadır; 15–18 yaş arasında ise gençlerin işlediği suçlar, yetişkinlere kıyasla çok daha düşük yaptırımlarla cezalandırılmaktadır. Kağıt üzerinde bu yaklaşım, çocuğu koruma amacı taşımaktadır. Ancak gelin görün ki, günümüz Türkiye’sinde bu düzenlemeler artık ciddi bir toplumsal adalet krizine yol açmaktadır.

Çünkü artık çocuklar sadece “oyun oynarken yanlışlıkla suç işleyen masum figürler” değiller. Örgütlü suçlar, sokak çeteleri ve terör yapıları, çocukları bilerek suçun içine çekmektedir. Planlı cinayetlerde, gasp olaylarında, hatta uyuşturucu ticaretinde “çocuk kartı” kullanılmaktadır. Yani indirimler, çocukları korumaktan çok, suç örgütlerine hukuki bir zırh sağlamış durumdadır.

Dünya uygulamalarına baktığımızda, ABD ve İngiltere’de ağır suçlarda çocuklar yetişkin gibi yargılanmaktadır. 13 yaşında bir fail ömür boyu hapse mahkûm edilebilmektedir. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi dahi bu uygulamaları sert bulsa da, toplum güvenliği açısından caydırıcı etkisi tartışılmazdır. Öte yandan, İskandinav ülkelerinde “kanunla sorunlu çocuk” modeliyle çocuğu bireysel fail değil, sosyal mağduriyetin ürünü olarak gören bir yaklaşım mevcuttur. Ancak bu model, Türkiye’nin gerçekleriyle örtüşmemektedir. Çünkü bizde suça sürüklenen çocukların........

© Analiz