Devlet; kurumları, kuralları, örf ve gelenekleri, milli ve manevi değerleri ile bir milletin karakterini temsil eden tüzel bir kişiliktir. Bu yapının ayakta kalabilmesi için ehliyetli ve liyakatli kadrolar ile duyarlı bir millete ihtiyaç vardır. Liyakatli kadrolarla ayakta kalan devlet, milleti de birlik içerinde zinde tutar. Aksi halde devletin çöküş süreci başlar.

Atatürk’ün deyimi ile “fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür” bireylerden oluşan bir sistem ile yönetilen devletler, çağdaş uygarlık seviyesine ulaşmıştır. Esas olan devletin bekası, milletin refahıdır. Hak, hukuk ve adalet çizgisinden çıkan liyakatsiz bir yönetim; halkının refah ve huzurunu sağlayamaz. “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi”, çağdaş bir topluma hizmet etmesi gereken devlet yapısını, hiçbir denge ve denetim sistemi olmadan tek bir kişinin, mutlak yönetimine bağlamıştır ki; böyle bir yönetim hukuku hamile, demokrasiyi sakat bırakır! Zira görevine en layık olanın değil iktidara ve tek adama en yakın olanın seçildiği bir düzende; büyük bir adaletsizlik, güvensizlik ve çaresizlik olağandır.

Bugün Türkiye'de yaşanan kurumsal çürümenin ve yaşanan sorunların temelinde, siyaset eliyle liyakatin yok edilmesi yatmaktadır. Devlet kurumları artık halka hizmet etmenin değil, partilere ve yandaşlara rant sağlamanın aracı haline getirilmiştir.

Devlet yapısı, duygularla değil anayasa ve yasalarla yönetilir. Liyakatsiz kadrolar için kıskançlık, öfke ve iltimas; sıradan bir hadisedir. Böyle kadrolar halka karşı eşitlikçi, adil ve koruyucu olabilir mi? Ya da bir hukuk devletinde adalet mekanizması; aynı olaylarda, kişilerin veya kurumların aidiyetlerine göre çifte standart uygulayabilir mi?

Liyakatsiz kişilerin devlet kadrolarına atanmasının nedeni, kendilerinden istenilen her şeyi yerine getirmesi içindir. Eğer devlet adamı vasfı taşıyan işin ehli insanlar işbaşına getirilmiş olsa; yandaşlar, “her........

© Akdeniz Gerçek