Toplumsal körlük girdabına kapılmış öyle kesimler var ki gerçekleri görmek istemiyor, hakikati reddediyor, yoksulluğa ve mağdurluğuna rağmen çarpıklıklara karşı körlüğe devam ediyorlar.

Buna toplumsal körlük diyoruz. Toplumsal körlük salgın bir hastalık gibi yayılır. Bu hastalık bir toplumda hâkim olması sonucu korku ve panik ileri safhaya taşınır. Ahlaki değerlere gittikçe irtifa kaybettirir.

Toplumda çok geçmeden karmaşa başlar, şiddet yayılır. İnsanlar birbirlerini ezerek hayatta kalmaya çalışırlar.

Körlük yalnız gözleri değil yürekleri de örterek insanları zalimleştirir. Ortalık felakete döner. Kadınlar fuhuşa zorlanır, körler pisliğin içerisinde debelenip dururlar.

Şehirlerde çeteler oluşur. Eşkıyalık başlar, gözetim ortadan kalkar, güvenlik kaybolur. Adalet yok olur. Devlet sarsılır. İnsanlar görme yetilerini kaybettiği için ahlaki değerlerini de kaybetmiş olurlar. Artık bundan duyulan utançta da kaybolur.

Aslında körlerin harabeye dönmüş dünyası fiziki karanlık bir yer değil, ahlaki bir çöküntüdür.

Körler görmeye başladıklarında iş işten geçmiş olur. Şehirler harabeye dönmüş, sistem çökmüş, düzen dağılmıştır. Eski değerlerin yıkıldığı bir dünya görürler.

Toplumların körleşmesini sağlayan en etkili unsurlar, iktidarlar, din tüccarlığı ve insandır.

İktidar, önce yapay krizler çıkarır. Sonra o krizleri çözmek için insanları........

© Akasyam