Bazı toplumlar vardır ki, kendi toprağında doğar ama ruhu başka iklimlerde nefes alır. Kendi kutsallarına sığınır ama aslında onları anlamaya hiç yanaşmaz. İşte bu çelişkili varoluş hâli, bugün İslam dünyasının temel trajedisidir. Bir inanç dünyasına aidiyet duygusuyla değil, alışkanlıkla, romantizmle, hatta zaman zaman nostaljiyle bağ kurmuş bir zihinsel yapıyla karşı karşıyayız.

Artık açıkça konuşmalıyız: Bugün İslam toplumları, düşünsel cesaretini yitirmiş, ahlaki iradesini ertelemiş, politik şuurunu kiraya vermiş durumda. Modern çağın sahte tanrıları – teknoloji, refah, güç, haz ve dijital illüzyon – Müslüman zihinleri kıskıvrak yakalamışken, biz hâlâ dua ile, slogan ile, hamaset ile bu tufandan kurtulacağımıza inanıyoruz.

Dua elbette değerlidir. Ama duanın eylemle beslenmediği bir dünya, sadece vicdanlarımızı susturmak için uydurduğumuz bir masal gibidir. Oysa Filistin’de bombalar altında dua etmeyen çocuklar, direniyor. Aç kalanlar, susayanlar, evlerinden edilenler; yalnızca dilleriyle değil, bedenleriyle, kanlarıyla direniyor. Biz ise ekranlarımızın başında, filtrelenmiş imgeler eşliğinde onların acısını izliyoruz – ama acı........

© Adil Medya