İlkel zamanların boğucu, kasvetli, yaşama hakkı tanımayan geleneksel yaşam tarzı ve köle – efendi paradigmasından kurtulamayan insanlık nihayet bilimin gelişmesi sayesinde modern çağa girecekti. Gül gibi bir modernitemiz olacaktı.

Alçak gelenekçilik yüzlerce yıl insanlara “çalışın” efendileriniz için çalışın, Tanrı sizi çok sevecek” diyerek hayatın bütün alanlarına el attı. O derece ki; kimse nefes alamıyor, insanlar nefes alabilecekleri alanlarda bile beyinlerinin yıkanmış olmasından mütevellit kendi boğazlarını kendi elleriyle sıkıyorlardı. Bu feodal/ataerkil çağ o kadar köklüdür ki insanlığın ortak bilinç dışında/bütün kültürlerde çalışmanın erdemine atıf yapılır, yüceltildikçe yüceltilir. Bu yüceltme, esasen Tanrının yeryüzündeki temsilcisi sayılan bütün üretim ve iletişim araçlarını elinde tutan sermaye sınıfının en büyük ihtiyacı olan “gönüllü köle” açığını bedavadan kapatmanın bir yoluydu.

Mitolojik anlatılar, efsâneler, söylenceler bazen yaşadığımız çağı tüm canlılığı ile bize gösterir. İbretlik dersler verir. Tarihin derinliklerinden yüzlerce yılın yaşanmışlıklarından bize seslenir.

Tam da bu “gönüllü köleliği” sembolize edecek şekilde eski devirlerden beri Satürn gezegeni orak ile sembolize ediliyordu. Esasen Satürn mitolojik olarak da Tarım Tanrısı/çalışkanlık Tanrısıdır. Mahsulü gereği gibi alabilmek için birilerinin “köle olması ya da köle gibi” çalışması gerekmekteydi. Kültür de ona göre dizayn edilmişti.

İşte modernitenin doğuşu ile bu bezdirici döngüden kurtulacak, zincirlerimizden boşanacak, cemaat, toplum, çevre, mahalle, din baskısından kurtulup bireysel özgürlüğe erecek, Bollywood filmlerindeki gibi çayırlarda çimenlerde koşup yuvarlanacak, şarkılar söyleyecektik. 19 ve 20. yüzyılda pek çok hak kazanmıştık.

İlginç bir şekilde modernite de Uranüs gezegeni ile sembolleştirilmektedir. Uranüs gezegeninin sembolü antendir. Algılarımızın açılışını ve iletişim çağına geçişimizi temsil eder. Mitolojik olarak Satürn, elindeki orakla babası Uranüs’ü Gaia’nın kışkırtması ile hadım eder. Satürn aslında böyle bakarsak kolayca kışkırtılabilen babasını bile tanımayacak derecede gözünü öfkenin kör edebildiği iradesiz, akılsız ama kurnaz bir tipolojiyi temsil ediyor. (Bu arada Uranüs de acımasızdır.) İronik bir........

© Adil Medya