Bana korkularını söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim. Elimizi bağlayan, beynimizi dumura uğratan korkular, kimi kez; kendimize bile itiraf etmediğimiz acizliğin limanı, kimi kez kuramsal saçmalıkların dalga kıranı. Korkunun çevrelediği benliklerle, güdük, silik kişiliklerin sahipleri olarak ağır, vakur abi görüntüsünde, zavallılığın resmini karalamaya çabalayan kara kaleme dönüp, renkleri hayallerimizin düşsel dosyalarına bile sokamayız. Biz mi korkuyu yaşarız, korkumu bizi, ayrımına varmadan, hayvan sürüleri gibi, sorunun yanıt, yanıtın soru olduğu ikilem bataklığında, kişiliksiz, yaşadığımızı sanıp, kendini kandırma oyununun film setinde, yaşam göstergesi olarak sadece nefes alırız.

Yazının bu aşamasında- yukarıda yazdıklarımdan dolayı- kişiliğimize dair ögrendiğimiz acı gerçeklerin uyandırdığı nefret duygusunun kendimize kötü şeyler yaptırmasının önüne geçmek için, korkuların şekillendirdiği zavallılığımızdan kurtulmanın yöntemini size öğretmeme izin verin.

Felsefe tarihinde F.Nietzsche yanlış anlaşılmanın açık ara liderliğini yapan filozoftur. ‘Böyle Buyurdu Zerdüst’ kitabında, ipte yürüyen cambaz metaforu üzerinden, korkuların yaşandıkça yorulduğunu,........

© Açık Gazete