Röportaj: Neslihan Perşembe Kulakoğlu

Alahattin Gürırmak fotoğraf çekmeye gönül vermiş bir basın mensubu. İyi bir insan olmak temel ilkesidir. Bu ilkeyle mesleğini de yıllarca sürdürür. Sürekli Basın kartı sahibi olur. Yaşamını sürdürdüğü İzmir’i de, doğup büyüdüğü Simav’ı da sevmekten vazgeçmiyor. Sevgisini kitapa dönüştürüyor. 1989 yılında Tarihte Simav (Mey Basımevi), 1999 yılında Simav’da Yaren Geleneği, 2003 yılında Kestane Dağı (Atadost Yayınları), 2008 yılında Simav’ın Anı Defteri, 2011 yılında ‎ Çavez’den Pagos’a İzmir (Etki Yayınları), 2018 yılında Smyrniote - Yani İzmirli (Etki Yayınları), 2018’de Simavname, 2019’da İzmir’in Unutulmuş Semti Keçeciler-Aile Evleri Anıları (Heyamola Yayınları), 2022 yılında Gazetecilikte Beyaz Gömlek-İzmir’de Bir Foto Muhabirinin Anıları adlı kitapları okurlarla buluşur. Tütün işçisi rahmetli annesi Müzeyyen Gürırmak ile 1963’den 1988’e 25 yıl, İzmir Keçeciler Semt Aile Evleri’nde yaşam mücadelesi verir. Alahattin Gürırmak askerdeyken, mevsimlik tütün işçisi rahmetli annesinin Sosyal Sigortalar Kurumu’ndan emekliliği bir üçkağıtçı tarafından kaldırılır. Alahattin, annesinin hakkını aramak için bir gazetede foto muhabiri olur. Geçmişte Dokuz Eylül Gazetesi’nde beraber çalıştığım Alahattin Gürırmak, sevilen iyi bir arkadaş, iyi bir dost. Şimdi eşiyle Güzelbahçe’de yaşayan, fotoğrafçılık ve gazetecilik alanında birçok başarıya imza atan, uzun yıllar emek veren, çok sayıda gazetede çalışan, Basın Mensubu, Foto Muhabiri Alahattin Gürırmak ile bir zamanlar çalıştığı, şeref divanı üyesi olduğu İzmir Gazeteciler Cemiyeti yayın organı Dokuz Eylül Gazetesi okurları için röportaj yaptık.

Vatani görevindeyken İzmir’de bir mali müşavirin sahterkarlığıyla annenin hak ettiği emeklilik iptal edildi. Bu nedenle foto muhabiri olmak istedin. O süreci anlatır mısın?

Babam 1970’de memleketteki tarlalarımızda buğday hasadı kaldırırken vefat etti. 10 yaşında yetim kaldım. Rahmetli anneciğim beni, İzmir’de tütün mağazalarında mevsimlik işçi olarak çalışarak yetiştirdi. Ana oğul İzmir Aile Evleri’nde yıllarca yaşadık. İzmir Keçeciler Semt Aile Evleri’nde 1963’den 1988’e dört ayrı aile evinde 25 yıl yaşam mücadelesi verdik. İzmir tütün işletmesi mağazalarında kol işçisi olarak yıllarca alın teri akıtan rahmetli annemi, vatani görevimde yalnız bıraktım. Bu süreçte bir komşusunun önerisiyle annem, sigortalı günlerini toplattırıp emekli olmak için İzmir’de bir mali müşavire gider. Mali müşavir, noterden okur yazar olmayan annemin vekaletini alır. Sahtekarlığıyla annemin hak ettiği........

© 9 Eylül Gazetesi