“Yapay Zeka” terimi, 1956 Dartmouth Konferansı’ndan beri yaygın olarak kullanılmaktadır, ancak o dönemki “insan benzeri düşünme” hedefi bugün ulaşılan düzeyle örtüşmemektedir.

Günümüzdeki yapılar:

• Bilinçsiz, amaçsız, niyetsizdir.

• Kavrama değil, veri korelasyonuna dayanır.

• Sadece belirli görevleri (dil, görüntü, tahmin) optimize eder.

Yapay zekâ sistemleri bilinç, düşünce veya öz farkındalık taşımaz. İşleyişleri tamamen matematiksel modellemeye dayanır. Dil modelleri, büyük veri kümelerindeki örüntüleri analiz eder, kelime dizilerinin olasılık dağılımlarını hesaplar ve en yüksek olasılıklı diziyi çıktıya dönüştürür. Bu süreçte anlam, sezgi veya niyet yoktur; yalnızca istatistiksel tahmin vardır. ‘Zeka’ benzeri sonuç, karmaşık istatistiksel yapıların yüzeyde insan benzeri bir tutarlılık üretmesinden kaynaklanır.

Yapay zekâ, verileri gerçekten ‘yorumlamaz’; yalnızca veriler arasındaki örüntüleri istatistiksel olarak işler. Bu süreçte bağlam, niyet veya anlam kavrayışı yoktur. Dolayısıyla elde edilen sonuçlar bir ‘yorum’ değil, bir tahmindir. Veri kaynaklarının doğruluğu, tarafsızlığı veya güncelliği garanti edilmediği için hata olasılığı yüksektir. Model, hatalı veya eksik........

© 12punto