Sanki bu memlekette yaşamıyorsun da say ki distopyadasın; debelendikçe battığın, kurtulmak istedikçe gömüldüğün bir bataklıkta...

Boğazına kadar çamur; nefes almaya çalıştıkça ağzına, yüzüne bulaşıyor.

Öğürdükçe, öğüresin var. Leş gibi pislik her yanını sarmış.

Ya da bir korku tünelinin içindesin, zifiri karanlıkta; ne kadar gidersen git sonunda ışığı göremiyorsun.

Sadece sen değil, hepimiz...

Nereye tutunacağız, yaslanacağız; nereden destek alacağız, bilmiyoruz; elimizi attığımız elimizde kalıyor.

Tarifi mümkün olmayan bir çürümüşlük, kokuşmuşluk! Hava çok ağır; dayanmak mümkün mü?

Kıramadığımız bir kuşatılmışlık içindeyiz. Dört bir yanımızı sarmışlar.

Yine de direnmeye, karşı koymaya çalışıyoruz.

Lafı uzatmayalım!

2025 Türkiye’sinde yaşamak nasıl hissettiriyor sorusunun cevabını vermek çok ama çok zor.

Cümlelerimiz, kelimelerimiz kifayetsiz kalıyor. Nereden başlasak, nasıl anlatsak!

Bu, kolayca tarif edilebilir mi?

Öfke, çaresizlik, bunalmışlık, kısılmışlık,........

© 12punto