Dün anlattığım gibi 16-17 gün boyunca, yola devam etmesine katiyen güvenilmeyecek bir arabayla, aslında fazla da merak etmediğim Balkanların her yerini dolaştım.

Tempo o kadar yoğundu ki birçok sabah o anda hangi ülkede bulunduğumu bilemeden uyandığım oluyordu.

yıllardır uzaktan korkarak önyargılı baktığım, pek de güvenmediğim bir coğrafyada dolaşırken kendimi koruma altına alabilmem için bana ilave katlanılması zor stresler getirebilecek her şeye kendimi kapamam gerekiyordu.

bunu eşime karşı artık yapamıyorum. çünkü o beni çözümlemiş, hatta yapıbozumuna (selam Derrida, deconstruction) uğratmış olduğundan ona karşı kendimi ne kadar kapamaya çalışsam da o mutlaka beynime bir şekilde hükmediyor.

kendimi Rana’ya karşı kapayamadım ama Kapıkule’den geçtiğimiz andan itibaren türkiye ile ilgili her habere, her gelişmeye kapadım.

Bosna’da zifiri karanlıkta ormanlık bölgede şimşekler çakarken yolda ve vardığımız şehirde........

© 10 Haber