Halbuki dün (pazartesi) bence her şey iyi başlamıştı.

Hemen bu aşamada bir açıklama getirmem lazım. ‘iyi başlamıştı’ derken bunu kendi ‘iyi’ anlayışınızla filan karıştırmayın yani öyle fazla çoşkulu, çarpıcı, muhteşem bir şey olduğu yok.

sabah saatlerinde ölmediysem veya vücut fonksiyonlarımın sağlam olarak geride kalan yüzde 20’lik bölümü hala daha kısmen çalışıyorsa benim için o gün iyi başlamış demektir.

kriterleri bu şekilde radikal içmde aşağı çekince arada bir benim bile günüm iyi başlayabiliyor.

önceki gün öğle saatleri geldiğinde hala daha yaşıyordum hatta alzheimer’ın erken belirtileri bile henüz başlamışlardı. moralim iyiydi ve hatta içimde güzel yazı ateşinin bile yükselmeye başladığını hissediyordum. kafamda iki-üç güzel yazı konusu vardı.

***

Rana faktörü devreye girdi ‘yazıya oturma dışarda biraz işimiz var gelince yazarsın’ dedi.

Korktum panikledim tabii ilk önce. çünkü bana göre yeni Türkiye’de artık dışarıda iyi bir şeyler olabilmesi mümkün değildi. sonra paniğimi bastırmak için kendi kendime ‘korkma, kötü ne olabilir ki seni olsa olsa en fazla BİM veya A-101’e götürür ve tek başına seni içeriye gönderip diğer müşterilerle o gün indirime girilmiş malların hangileri olduğu konusunda sohbet etmeni ister. olabilecek en korkunç olay buysa bunu da bir şekilde atlatırsın herhalde’ diyerek paniğimi azalttım.

***

ama dışarıya çıkınca baktım bambaşka yere gidiyoruz. ‘hayrola ne tarafa’ diye sorunca ‘Araç muayene randevumuz var oraya gidiyoruz’ dedi.

‘eğer artık para kazanamadığımdan beni araç muayene ustalarının yanına çırak olarak bırakmayacaksan benim oradaki varlığımın ne tür bir yararı olacağını anlayamadım’ dedim..

***

Rana sadece bana ‘oralarda çekilen rutin acıyı benimle paylaşacaksın’ demekle yetindi.

BİM veya A-101’de alışveriş veya diğer........

© 10 Haber