Son haftalarda Bodrum-Leros-Lipsi-Patmos güzergahında Ege’nin iki yakasını tekne sırtında dolaşırken şunu sık duydum:

“Deniz aynı deniz, güneş aynı güneş… ama fiyat/kalite dengesi komşuda daha iyi.”

Ekonomide “homo economicus” denen rasyonel insan modeli, keyif ile maliyeti yan yana koyduğunda, doğal olarak Yunan adalarına yöneliyor. Burada mesele sadece ucuzluk değil. Türk turist, artık ödediği paranın karşılığında insani ve adil bir deneyim de arıyor.

Komşu adalarda küçük tavernalarda hesap sürpriz yapmıyor, esnaf güler yüzlü, hizmet standardı istikrarlı. Türkiye’de ise fiyatlar Avrupa seviyesine, hatta daha ötesine, çıkmış durumda, ama hizmet kalitesi aynı hızla yukarıya tırmanmıyor.

Türkiye turizmi uzun süredir döviz bırakacak yabancı turiste odaklandı. Ancak orada da doyum noktasına gelindi; çünkü “value for money” yani verdiğin paranın karşılığını alma testinde sınıfta kalıyoruz. Bu tercih, yerli orta sınıfı sistemin dışına itti.

Oysa sağlam bir turizmin temeli, kendi vatandaşını da tatilde mutlu edebilmektir. Türk orta sınıfı bugün ya bütçesini zorlayarak yurtiçinde tatil yapıyor ya da valizini........

© 10 Haber