Donald Trump’ın Ekim 2025’te açıkladığı Gazze planı, kimine göre Ortadoğu’nun en kanlı düğümünü çözebilecek en gerçekçi yol haritası, kimine göre ise modern çağın en sofistike vesayet düzeni.

Bu plan, İsrail’e güvenlik, Batı’ya istikrar vaadi sunarken Filistinlilerin özgürlüğünü süresiz askıya alma riskini taşıyor.

Asıl soru şu: Bu bir barış reçetesi mi, yoksa sadece yeni bir sessizlik mi?

Yarım yüzyılı aşkın süredir pek çok barış girişiminin yükselip düşüşünü izledim. Çoğu aynı umutla başladı: kanı durdurmak, iki halkı yan yana yaşatmak. Ancak dışarıdan empoze edildiklerinde, adalet sağlamadıklarında veya her iki tarafa da kazanma hissi vermediklerinde çöktüler.

Trump’ın son planı da benzer bir ikilemle karşı karşıya. Yirmi maddelik çerçeve anlaşma, ateşkesten esir takasına, İsrail ordusunun çekilmesinden Hamas’ın silahsızlandırılmasına kadar somut adımlar içeriyor. En kritik unsur ise, Gazze’nin geleceğini belirleyecek uluslararası bir “Barış Konseyi”nin kurulması. Başkanlığını Trump’ın yapacağı bu konsey, yabancı askerlerle sınır güvenliğini sağlayacak, yardım ve fon akışını yönetecek, yıkıntıları yeniden inşa edecek.

İlk bakışta kulağa makul geliyor: bombalar susacak, aç çocuklara gıda ulaşacak, esirler evlerine dönecek. İsrail Hamas’ı “çökerttiğini” ilan edebilecek, Arap başkentleri kanın durmasından memnun olacak. Washington barış yapıcı rolünü yeniden canlandıracak. Trump ise kendine özgü şovmenliğiyle “dünyayı düzelten adam” pozuna bürünecek. Böylesine büyük bir trajedinin ardından birkaç haftalık nefes almak bile mucize gibi görünebilir.

Ama bu “barış”ın altında daha derin bir soru yatıyor: Filistinliler kendi kaderlerini tayin edebilecek mi, yoksa sonsuza dek başkalarının yönetimine mi terk edilecekler? Planın metni açık: Bu bir Filistin devleti değil. Egemenliksiz bir yönetim biçimi öneriliyor; şekil var, öz yok.........

© 10 Haber