Bazı acıları sessiz yaşarız. Hele ki söz konusu olan “akraba” ise, dile getirmek bile ayıpmış gibi gelir. Ne de olsa “kan çekiyor” denmiş bize, “akrabanın yeri başkadır”, “ayıp olur, ailedendir” gibi kalıplarla büyütülmüşüz. O yüzden çoğu zaman içimize atar, susarız. Ama bazen suskunluk, sadece huzurun değil, saygınlığın da kaybına dönüşür.

Evet, akrabalık değerlidir. Aynı soy ağacına bakmak, aynı geçmişe tanıklık etmek, hatta aynı sofrada büyümüş olmak kıymetlidir. Ama bu bağ, insanı yoran, yıpratan, aşağı çeken ilişkiler için bir “zorunlu tahammül gerekçesi” haline gelmemeli.

Ne yazık ki, hayat gösteriyor ki en büyük........

© 10 Haber