Hiç inkâr etmeyin, hepimizde var bu. Bazen yüksek sesle söyleriz, bazen içimizde saklarız. Kimi zaman da kimse duymasın diye defterin kenarına yazarız. Eski sevgililer, eski eşler, bir zamanlar hayatımıza girip çıkmış insanlar…

Onlar hatıra defterimizin sayfalarından çıkıp bugünün üzerine düştüğünde mesele başlar.

Kadın eski sevgilisinden söz ettiğinde erkeğin zihnine hemen şu gelir: Hâlâ aklında mı? Erkek eski eşini anınca kadın aynı kuşkuyu taşır: Ben onunla mı kıyaslanıyorum? Belki de öyle bir niyet yoktur ama adı geçti mi, huzur biraz eksilir.

İnsanın doğasında var geçmişi hatırlamak. Hafıza dediğimiz şey bir arşiv değil ki, aç kapa aynı görüntü çıksın. Hatırladıkça işimize nasıl geliyorsa öyle yeniden kurguluyoruz. Bu yüzden nostalji çoğu zaman olduğundan daha parlak gelir gözümüze.

Hele yaş ilerledikçe… Annemiz, babamız sürekli aynı hikâyeleri tekrarlar durur. Gençlik anıları, dostluklar, kırgınlıklar, aşklar… Dün gibi taze.

Ama söyleyeyim size: Dünle yaşamak bugünü solduruyor, yarını ise hiç doğurmuyor. Dünü dünde bırakmak gerek; ne........

© 10 Haber