Oval Ofis’e giden yol her zaman belirsizliklerle ve sürprizlerle dolu — hele ki masanın diğer ucunda Donald Trump oturuyorsa.

Ukrayna lideri Zelenski’nin yaşadığı muamele bunun en çarpıcı örneğiydi. Trump’ın tarzını bilenler iyi bilir: Dengeleri gözetmek, ince ince müzakere etmek onun kitabında yazmaz. O, dosyaları hızla kapatıp “oldu bitti” yaratmaya alışmış narsist bir lider. Müzakereyi eşitler arası bir alışveriş değil, karşı tarafa dayatılacak bir anlaşma olarak görüyor.

İşte bu nedenle, 25 Eylül’de Washington’da yapılacak Erdoğan–Trump zirvesi sadece bir fotoğraf karesinden ibaret olmayacak. Ticaret, güvenlik, teknoloji, yatırım ve jeopolitik alanlarda milyarlarca dolarlık bir pazarlığın ve müzakerenin sahnesine dönüşecek.

Lakin iki liderden ziyade müzakereyi ekipleri yapacak, sadece pürüzlü önemli konuların onların kararına bırakılacak. Fazla vakit kalmadı, umarım iyi bir ön müzakere yapılmıştır.

Trump’ın hedefi net: Amerikan seçmenine “istihdam ve refah” hikâyesi satmak. Boeing ve Lockheed Martin kasalarını dolduracak kontratlarla kampanya sahnesine çıkmak, 2026 ara seçimleri öncesinde elini güçlendirmek istiyor. AB, Çin, Körfez ülkeleriyle yaptığı gibi.

F-16 tedarik ve modernizasyonu, Boeing uçak siparişleri, hatta belki F-35’e geri dönüş ihtimali… Bunların ABD için değeri en az 20–25 milyar dolar. Muhtemelen daha da fazla.

Ankara açısından tablo çok daha karmaşık. Bu anlaşmalar, Türkiye’nin hava gücünü 2030’ların ortasına kadar takviye edebilir, Yunanistan ve İsrail’in F-35 üstünlüğünü kısmen dengeleyebilir. Washington’la normalleşme finansmana erişimi kolaylaştırabilir, yaptırım baskılarını hafifletebilir, 100 milyar dolar ticaret hedefine yaklaştırabilir, yatırımcıların gözünü yeniden Türkiye’ye çevirebilir.

Ama ağır bir........

© 10 Haber