Selam İrem Hanım, Ben 36 yaşında, bekar bir erkeğim. 6 aydır biriyle çok güzel bir ilişkimiz var. Onu hem zihinsel hem duygusal olarak çok çekici buluyorum. Ama konu fiziksel yakınlığa gelince… Evet, o an geldiğinde… geldim diyemem. Yani gelemiyorum. Hiçbir şey olmuyor. Bazen başlarken moralim yerinde, ama saniyeler içinde moralim de motivasyonum da düşüyor. Sonra “biraz yorgunum”, “stresliyim” gibi klasik bahanelere sığınıyorum ama bu artık tekrar etmeye başladı. Kendimi “bozuk kahve makinesi gibi” hissediyorum: fişe takıyorsun ama çalışmıyor. Benimle ilgili yanlış bir şey mi var?

Değerli Okurum,
İtiraf edeyim: “fişe takıyorsun ama çalışmıyor” benzetmesine kahkahayı bastım! Keşke herkes böyle mizahıyla birlikte derdini anlatabilse. Ama şimdi gelelim o fişe neden elektrik gelmediğine… Senin motor arızalı değil. Büyük ihtimalle sigorta atmış. O da performans anksiyetesi dediklerimizden biri. Yani kafan diyor ki “hazırım”, ama beynin sahneye çıkınca “ya alkışlamazlarsa?” diye panik yapıyor. Sonuç? Perde açılmıyor.

Erkeklik hormonları ve kan dolaşımı da bu işin elektrik kabloları gibidir. Bazen yıllık bakım ister. Bir endokrinoloji uzmanı ya da ürolojiye görünmek, kan tahliliyle testosteronuna ve damar sağlığına baktırmak iyi olur.

Partnerine açık ol. Çünkü tahmin et ne oldu? O da ne yapacağını bilemiyor. Sana çaktırmadan YouTube’a “ilk gece erkek kaçarsa ne yapılır?” yazıyor olabilir.

Bu utanılacak, saklanacak bir konu değil. Tam tersine: Bu konuşulmadığı sürece “bozuk plak” gibi tekrarlar yaşanır. Seks, sadece ereksiyonla ilgili değil. Erkeklik de öyle. Bu kadar baskı, bu kadar “işlev” takıntısı hem zevki kaçırır hem seni kilitler.

Senin görevin “performans sanatçısı” olmak değil, partnerinle birlikte doğal, yargısız bir alan yaratmak. Anlayacağın kahve........

© 10 Haber