Bu tuhaf savrulma hissini 2000’lerin başından da hatırlıyorum.

Bugünün ruh hâli bana Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği’ni çağrıştırıyor.

En çok da, akşamları yürüyüş yaparken önlerinden geçtiğim tıka-basa gençlerle dolu kafelere gözüm takıldığında hissediyorum bunu.

Yüzlerce “Tereza ile Tomas” yan yana oturuyor onlarda.

Her günün bir öncekini unutturacak kadar yüklü oluşu, yaşananların ağırlığını onu hissetmek isteyenlerin dahi elinden alıyor.

Özellikle bireysel hayatın henüz başında olan insanlar, kendi küçük kaçış alanlarına kapanıyor.

Anlam arayışları gibi.

Tıpkı Kundera’nın romanındaki Tereza ile Tomas’ın geçilen günlerde birbirinden farklı anlam arayışlarından bildiğimiz gibi.

Bunlar bizi hem hafifliğin insana hoş gelen baş döndürücülüğünü, hem de anlamsızlığın boğuculuğunu düşünmeye itiyor.

Medyada ana haberlerle, 3. sayfadaki hayatların ve köşe yazarlarının eğlenceli yazılarının arasında bir bütünlük aramanın beyhude oluşu gibi.

Bugünün “hafifliği”, -ironik olsa da- teknoloji,........

© 10 Haber