Bazı cümleler şiddet içermez ama iz bırakır.

“Niye evlenmiyorsun?”

“Çocuk yapmayacak mısın?”

“Kaç para maaş alıyorsun?”

“Oğlun neden çalışmıyor?”

“Yayıncılık diye meslek mi olur?”

Bu soruların hiçbiri yüksek sesle söylenmez ama her biri bir darbedir.

Sözde meraktan, aslında yargıdan doğar.

Kimi zaman aile sofrasında, kimi zaman bir komşu sohbetinde, kimi zaman da bir arkadaş buluşmasında kulağımıza usulca ilişir.

Ama içimize işleyen tarafı o “nazik” tonudur.

Çünkü o nezaket, sadece süslenmiş bir zorbalıktır.

Toplumun görünmez baskısı artık bağırmaz, fısıldar.

Bir annenin kalbine, bir kadının özgürlüğüne, bir gencin hayaline dokunur.

İyilik maskesiyle söylenmiş her cümle, bir “normu” dayatır.

Evlenmek, doğurmak, çok kazanmak, belli bir yaşta “olmak” zorundasındır.

Yoksa eksiksin.

Yoksa konu sensin.

Hemcins zorbalığı da tam burada başlar.

Kadın kadına, anne anneye, komşu komşuya küçük darbeler........

© 10 Haber