Yıl 2000. İstanbul’un Etiler semtinde bir mahalle kuaföründe yaz çıraklığı yapan Fikret adında genç bir delikanlı… Okuma hevesini bir kenara koymuş, eline fırçayı, makası almıştı. Ardından erkek kardeşi Ali de onun izinden giderek kuaförlük mesleğine adım attı.

O yıllarda isimlerini duymaya başlamıştım. Sonra bir gün öğrendim ki, artık kendi salonlarını açmışlar: London Kuaför. Adı bile o zamanlar için bir vizyonun işaretiydi. Ama ben yıllarca statükocu ve sadık bir müşteri olarak hep aynı kuaföre gittim. Aynı koltuk, aynı fön, aynı makas…

Ta ki bir sabah aynaya baktığımda, saçımın tepesinde yüzlerce telin yok olduğunu görene kadar. Bir çırak yaklaştı usulca ve kulağıma şu cümleyi........

© 10 Haber