Ako se ikada nađete u Belfastu, Deriju ili nekom od gradova Severne Irske, teško je da ćete ostati ravnodušni pred prizorom koji vas čeka, zidovi, visoki i do devet metara, protežu se duž čitavih naselja kao nemi svedoci jednog burnog vremena. To nisu obične barijere. To su zidovi mira, odnosno linije mira, paradoksalni naziv za građevine koje su izgrađene da mire, a stvaraju sve dublje podele.

Sa obe strane zidova nalaze se siromašna, radnička naselja, tesno zbijene kuće i blokovi obeleženi zastavama, muralima i simbolima koji jasno otkrivaju identitet zajednice s te strane zida. Jarke boje, naizgled umetnički izraz, zapravo su hronike jedne bolne prošlosti, portreti palih boraca, političkih lidera, poruke otpora, nade, često i osvete.

Prvi od ovih zidova izgrađen je 1969. godine, u trenutku koji se smatra početkom perioda „nevolja“ (The Troubles). Podignut je kako bi fizički razdvojio katoličku četvrt Falls Road od susedne protestantske Shankill Road. Bio je to odgovor na rastuću etničku i političku napetost, privremena mera, kako se tada mislilo, koja će smanjiti direktne sukobe i nasilje. To je trenutak kada se razbuktao, do tada tinjajući plamen verskog i nacionalnog konflikta u Severnoj Irskoj.

Period „nevolja“ ostao je duboko urezan u kolektivno sećanje kao vreme kada je irski nacionalizam dostigao svoj vrhunac. To je bilo doba izraženih tenzija, obeleženo sistematskom diskriminacijom katoličke (republikanske) zajednice u Severnoj Irskoj, kako od strane lokalnih protestantskih unionista, tako i šireg političkog aparata u Londonu. Dok su se katolici u velikom broju izjašnjavali kao Irci i zagovarali ujedinjenje sa Republikom Irskom, protestanti su sebe videli kao Britance i žestoko se protivili bilo kakvim inicijativama koje bi vodile ka široj autonomiji ili otcepljenju Severne........

© Нови Стандард