Küçükken yaşananlar unutulmaz, bilirsiniz. O demlerin benzersizliği bi yanadır, ayrı... Asıl, kaç yaşa girerse girsin insan, sabah ne yediği aklına gelmez de... İlkokuldaki her saniyesini anımsar, her nasıl oluyorsa? Enteresan olan budur.
Bilim ve teknoloji açıklar mı bunları, bilemem? Neyi doğru düzgün çözebildiler ki?
Halen dünyanın yuvarlaklığı dışında kesin olan ne vardır ki?
***
Ufacıktım.
Bi keresinde koskoca Kadir Savun, bi tiyatro grubuyla geldiği Giresun turnesinde, repliğinin orta yerinde, bi kahkaha patlattıydı. Şaştık kaldıktı tüm salon ahalisi!
Şimdi olayı sırasıyla inceleyelim;
4) Kadir Savun bildüüm kadarıyla tiyatro oyunucusu diğildir. Demek ki ekmek parası üçün 1970'in sonlarına doğru tiyatrolarda da görev almaya başlamış'mış o büyük usta.
3) Kadroyu unuttum. Zaten Kadir Savun başrolde falan da diğil idi.
2) Kahkaha, ağzından bi refleks olarak, bi sinir boşalımı gibi kaçıvermişti. Zaten anında toparlayıp, gonuşuğuna devam etmişti üstad. (Bu arada? Replik sözcüğünün duru Türkçesi olarak ne de güzel yaraştı "gonuşuk" sözü di mi? Aslanım Giresunca, sen her yere en çok yakışansın)
1) Ve son olarak, oyun komedi tarzı bişi diğildi, o anki konuşmalar da komik diğildi, yani gülünecek bişey yoktu. Adamcaaz bi an rezil oldu işte, napim ben!
***
O çocuk halimle bile çok üzüldümdü buna. Oyun bitimi en çok alkışı Kadir Savun alsa bile, bacak kadar aklımla anlamıştım ki;
-''Boşver be usta, sağlık olsun, biz seni her halinle seviyoz'' alkışıydı bu.
***
Çok yare etmiştir kalbimde.
Allah sizi inandırsın, sanırım 500 tane oyuna gitmişimdir........

© Yeşilgiresun