Gabriel Garcia Marquez, 'On İki Gezici Öykü' kitabında, 'Ben Yalnızca Telefon Etmeye Gelmiştim'** öyküsünde, yağmurlu bir gece yarısında, Barcelona'ya doğru giderken arabası bozulan genç bir kadının hem yardım istemek hem de yakınlarına haber vermek için bir telefon ararken yoldan geçen bir otobüse binmesiyle başlayan akıllara durgunluk verici hikayesini anlatır.
Hikâye hakkında çok fazla detaya girmeden şunu söylemekle yetinelim ki otobüs ve içindeki uyuşturulmuş insanların yolculuğu bir akıl hastanesinde nihayet bulacaktır.
Yazar bu hikayeyle ne anlatmak istemiştir bilemem ama ben bu hikâyeyi ilk okuduğumda zihnimde canlanan metafor yaşamakta olduğumuz dünya ile öykünün geçtiği akıl hastanesinin birbirinden çok da farklı olmadığıydı. Hatta çoğu kez kendisini birdenbire akıl hastanesinde bulan kadın kahramandan pek de bir farkımızın olmadığını düşünüyorum.
Yaşadıklarımız ve dünyanın içine sürüklendiği kaos bunu kaç kez suratımıza çarptı sayısını ben bile unuttum lakin yine de celladına aşık mücrimler gibi gözümüzün ne açılacağı var ne de bu ölüm uykusundan uyanacağımız! Kurtuluşu tüm bu hengameyi başımıza saranlardan umanlar varsınlar bekleyedursunlar 'Godot'yu Beklerken'kiler gibi. Ama bekleyenler bilsinler ki Godot asla gelmeyecek........

© Yeşilgiresun