Susma hakkımı kullanıyorum şimdi.
Bir şiirde mi rastlamıştım ilk kez gözlerinize yoksa bir sonbahar günü sararmış yaprakların salını salını düşüşünü hayran hayran seyrederken mi Cemal Süreya Parkında?
Mevsimlerden sonbaharı, aylardan kasımı sevmemin, gözlerinizle bir alakası olmadığını inkâr etsem bilmem inanır mıydınız bu çocukça yalanıma.
Söz konusu duygular-hele ki tüm ruhunu kuşatan- olunca insanın gözlerinden belli olmuyor muydu hislerinin dökümü? Kalpten kalbe kurulan köprülerin ilk adımları gözlerle atılmıyor muydu?
Eskilerin göz görür, kulak âşık olur dedikleri bir dünyada sevginin, kendi yolunu mevsimlerin diliyle usul usul açmasına pek de şaşırmak gerekiyor; zira tabiatın insan kalbine fısıldadığı güzelliklerin takdirini yapabilen gönüllerin ödülüdür sevdanın renkleriyle boyanabilmek, aşkın şarkılarına eşlik edebilmek.
İnsanın içini ısıtan sımsıcak yağmurlar yağardı, gözleriniz........

© Yeşilgiresun