Zamanımız, evlilikleri de kendine benzetti. Modern çağ, modern evlilik… Modern günümüzdeki modern insanlar, tabii ki de modern evlilikler yapıyor. Köyler de modern, kentler de… Teklifler de modern, düğünler de... Reçeller de nevresimler de... Kokoş, butik, organik hayat. Çoğu şey fabrikasyon, olmayanlar da oynanmış. Alakasız gibi görünse de çok alakalı. Hayatımız yapay, sanal, kestirme, realist… E şimdi bunlar evliliklere sirayet etmesin mi?
Evliliklerin ömrü kısaldı. Kendine alan oluşturup, alanına girilsin istemeyen insanlar, ikinci kişiye tahammül edemez hâle geldi. İkinci kişiye tahammül edemezken evlilik nasıl olacak? Olamayacak… Olursa da kısa sürecek. Oyun gibi, show gibi başlangıçlar.

Abartılı, yorucu, göstermelik, kurgulanmış, amaca yönelik evlilikler yapılıyor. Çocuk için (Ben öyle yaptım:), sırf evlenmiş olmak için, ailesinden kurtulmak için, denemek için... Sevdiği için evlenen yok mu? Var. Bunların hepsi sevgiyle, aşkla veya mantıkla başlıyor zaten. Ama hepsi de kısa sürüyor. Bir dönem evlilik “mezara kadar”dıyken şimdi sıkılana kadar.

Hiç sorun olmayacak! Annenle, arkadaşınla, kardeşinle anlaşamadığın gibi eşinle de anlaşamayabilirsin. Mühim olan bunu öngörüp, taktikler geliştirip, sorunlarınızı sabırla çözebilmek. Ama “Amaan çekemem ben bunu!’’ demek daha kolay. Şaşırmıyorum veya üzülmüyorum, devir bu devir. Her şey deforme olurken evlilik nur topu gibi aynı mı kalacaktı?

Kadınlar kariyer ve estetik yaptırmaya başladığından beri erkeklere boyun eğmez oldular. Erkekler bolluktan sarhoş... Herkes her yerde. O olmazsa o, o olmazsa o, hatta onlar da olmazsa onlar... Kadın erkek bazen eşit, bazen değil. İşimize geldiği gibi. Korkak değilim ama bu konuda konuşmaya ödüm patlıyor. Gazaba uğramak var.........

© Yeniçağ