29 Ekim 1923 tarihinin üzerinden geçen 101 yıla rağmen hâlâ bir millet olarak sadece bayramımızı kutlamayı başaramıyoruz. Hâlâ herkes bir yerlerinden çekiştiriyor. Temel meselelerini halledememiş toplumlarda herkesin kendi ideolojisini o meselelere çözüm olarak dayatmasından daha normal bir şey yok elbette.

Müreffeh bir ülkede ideolojiler bu kadar hareket alanı bulamazdı zira. Bir de o ideolojileri savunanların aynı ideoloji mensubu muhalifleri doğuyor. İdeolojilere değil uygulayıcılarına itiraz ederek her gün yeni bir itirazın ürünü sahne alıyor. Bir kısmı samimi, ama çoğunlukla insanlar diğerinden umduğunu bulamadığında yer değiştiriyor.

İdeolojiler aynı ama uygulayıcılar farklı oluyor. Sonuç yine hepsinin asıl itiraz noktasının kendi mağduriyeti olduğunu gösteriyor bize. Bu döngünün kırılmasının tek yolu ise toplumun topyekûn ortalama bir refaha ulaşmasından geçiyor. Zaten yapılması gerekenleri herkes biliyor, başlangıçta da çoğunlukla samimi olarak bunları yapmak istiyorlar. Sonra ne mi oluyor meşakkate katlanmak yerine nimetleri dar bir dairede paylaşmayı tercih ediyorlar.

O sebeple de belki ortak değerler üzerinden sadece toplum menfaatleri merkezli hamlelerin hemen hepsi bir yerde bambaşka bir şeye dönüşüyor.

Bugün Türkiye Cumhuriyeti ile sorunu olan birçok kafanın taraftar bulması da sanırım bu durumdan kaynaklanıyor. Meselenin Cumhuriyetle ya da........

© Yeniçağ