Kuzu, ormanın tekinsiz yollarında, büyük bir neşe içinde seke seke koşturuyorken kurnaz tilki yoluna çıkıvermiş. Tilkinin alaycılığından nefret eden kuzu kenara çekilmiş. Ama tilki kıs kıs gülerek kuzuya sormuş: “Hayrola kuzu kardeş, böyle neşeli neşeli meleyerek nereye gidiyorsun?” Kuzu kendinden emin ve biraz da mağrur cevap vermiş: “Kral hazretleri bendenizi akşam yemeğine çağırdı!”

Bazen zarf da mazruf da düzgün görünebilir ama mesajın içeriği çok katmanlı olabilir. Kuzunun akşam yemeğinden anladığı ile aslanın onu akşam yemeğe çağırması sureta sıradan bir akşam yemeği gibi algılansa da, kuzunun, aslanla ile bir sofrada ne yenilebileceğini hesaba katmaması ayrı bir aymazlık örneği.

Bundan ne çıkar? Kara komedi veya daram. Ama trajedi çıkmaz, olsa olsa patetik bir öykü yazılabilir. Ama insan zekâsı ile yapay zekâ arasındaki son davet artık “Son Akşam Yemeği”ni andırıyor. Bu yemeğin nasıl biteceği, Yahuda ismini alacak bir yapay zekâ........

© Yeniçağ