Modern ekonominin kurucusu Adam Smith’ten 1970’lerdeki parasalcı iktisatçılara kadar ticarette ve ekonomide bize öğretilen tek bir husus vardı: “Kendi çıkarını düşünen şirketler, toplumun da çıkarını düşünmüş olur.”

1970’lerden itibaren dünyada çevresel ve sosyal sorunlara ilişkin çok kapsamlı tartışmalar başladı. Bir tarafta gezegenimizin limitlerini iklim krizi, atıklar gibi çevresel sorunlar zorlamaya başladı. Diğer tarafta paranın giderek belirli ellerde toplanmasına yol açan finansal sistem nedeniyle altta ezilenler ve sosyal sorunlar birikmeye başladı.

Dünyanın içine düştüğü bu krizden çıkış için şirketleri giderek artan şekilde çevresel ve sosyal sorumluluğa davet eden yaklaşımlar ortaya çıktı. Bu yaklaşımların isimleri farklı olsa da, eskiden daha çok gönüllü uyuma dayanan bu yaklaşımların giderek artan şekilde ticaretin dinamiklerini belirlediği, bu kriterlere uymamanın kredi alamamaktan ticaretinizin kısıtlanmasına kadar birçok soruna yol açtığı görülüyor.

ESG raporlaması, şimdilik gönüllülük temelli ama ticaretin kalbine doğru ilerliyor.

İhracatımızın yarısını yaptığımız AB’yle ticaret için 1 Ocak 2026’dan itibaren adım adım “Yeşil Mutabakat” gündemimize girecek. Yeşil Mutabakat’a ilişkin henüz ülkemiz iş dünyasında yeterli farkındalık oluşmasa da, bir noktaya gelindi.

Yeşil mutabakattan daha kapsamlı ama şimdilik daha ihtiyari düzenleme Çevresel, Sosyal ve Yönetişim Raporlaması anlamına gelen ESG Raporlaması. ESG Raporlaması, şirketlerin çevresel ayak izini, sosyal sorumluluklarını ve yönetim kalitesini değerlendiren bir kriterler bütünü.

Raporlamanın çevresel ayaklarında enerji kullanımı, karbon ayak izi, doğal kaynak yönetimi, tehlikeli maddelerin yönetimi, devletin çevre düzenlemelerine uyum, kaynak kullanımında sürdürülebilirlik gibi başlıklar bulunuyor.

Sosyal kriterler olarak pozitif toplum katılımı, işe alım ve terfi edilmede çeşitlilik ve eşitliğe vurgu, müşterilere adil ve koruyucu muamele gibi hususlar bulunuyor.

Yönetişim tarafında ise yönetim kurulu........

© Yeniçağ