Zamanın zemini belirlemesi, zeminin zamanı şekillendirdiği gerçeğine dayalı. İnsan burada formülün tam ortasında. İnsan ile zaman, zemin ile insan, zaman ile zemin, insan ile zemin ve zaman ile insan birbirini destekliyor. Yaşamak sadece yaşanmışlığa değil, yaşanacaklara da yaslanırken, insanoğlunun hayat tecrübesi zaman-zemin düzleminde ilerliyor.

İleri gitmek, geri kalmanın kontrastı gibi görünse de insanoğlunun bir sonraki adımını bir öncekinden bağımsız düşünemeyeceğimiz için geride kalanın gelecek olanla bağlantısı an dediğimiz olguyu var ediyor. Sadece ânı yaşamak düsturunun aksaklığı da buradan doğuyor. İnsan, hiçbir zaman sadece yaşadığı anda değildir. İleriye çıkan ayağı, gerideki sabit ayak olmadan hedefine varamaz. İlerleyen adım da biraz sonra geride kalmış olacaktır. Yani gelecek dediğimiz şey esasında biraz sonranın geçmişidir. Geçmiş dediğimiz de gelecek dediğimizin zeminidir. Yani gelecek adım da sabit ayak da zemini belirler. Ve zaman, bu zemin üzere insanın anlam dünyasını var eder.

İnsanın anlam........

© Yeni Şafak