Sadi Şirazi'nin Gül ile Bostan eserindeki şu kıssa çok ibret doludur. Sadi-i Şirazi diyor ki:

"Bir gün hamamda yıkanırken biri bana bir parça kil verdi. Bu kil diğerlerinden farklıydı. Gül kokuyordu. Kile seslendim 'ne güzel kokuyorsun?' dedim.

Kil dile geldi 'Ben bir gül ağacının altında topraktım. Üzerimdeki gülün kokusu bana sindi koku benden değil güldendir" dedi.

Bu kıssada iki ibret vardır biri güzel arkadaşa teşvik, biri de başkasına ait olanı sahiplenmenin abesliğidir.

Âlemlere Rahmet Hazreti Muhammed (s.a.a.) Efendimizin sözü ile konuyu açalım ve böylece O'nun şefaatinden ve dostluğundan pay sahibi olalım: "Kişi arkadaşının dini üzeredir. O halde herkes........

© Yeni Mesaj