Bazen başıma gelen olaylardan ötürü ürperir, şaşkınlığımı suskunluğa dönüştürür, düşünce dünyasının kapılarında gezintiye çıkarım. İnsanoğlunun sayılı dünya gününde neler yaşayabileceğini tahmin bile edemeyiz.

Dün yine böyle günlerden biri oldu.

Sevgili arkadaşım Orhan sabah arayıp, üzgün bir ses ile amcasını kaybettiğini, planladığımız buluşmayı yapamayacağımızı; kendisinin cenaze nedeni ile bize yakın bir ilçede olacağını belirtti. Benim en kötü günlerimde yanımda olan; aynı çadırı paylaştığımız, yıllar sonra buluştuğumuz bu kadim dosta konum atmasını isteyip yola çıktım.

Cenaze evine gidene kadar zamanın nasıl geçtiğini açıkçası pek fark etmedim. Sağlığım nedeni ile ev ahalisi beni yalnız göndermek istemese de sonunda bu yolculuğu yalnız yapmam gerektiğine onları ikna etmeyi, her zaman yanımda olamayacaklarını belirttim.

Buraya kadar her şey normaldi.

***

Ben ölen kimdir nedir diye yola çıktığımı, merhumun sadece Orhan'ın amcası olduğunu bildiğimi ifade edeyim. Orhan'la biz 1970 li yıllardan onmaz hastalığımız izcilik kamplarından tanışıyoruz. O Haydarpaşa'nın izcisi, biz Türkiye İzciler Birliği İstanbul Gurubu Dumlupınar 81'in deniz izcisiydik. O yıllarda izci gurupları arasında "Bayram İzcileri" ve "Kamp İzcileri" diye........

© Yeni Mesaj