Dün gittiğim fizyoterapist:” Her şeyin bir nedeni vardır” dedi. Başıma gelenin bir biçimde hayatıma yeni bir yön oluşturacağını kast ederek. Ne yazık ki bu hafta da tek elle yazıyorum yazımı. Fena halde sıkılmış olduğumu anlayabilirsiniz. Moralimi elden geldiğince iyi tutmaya gayret ediyorum elbet. Eve mahkumsun bol bol okuyup yazarsın diyenler de yanılıyor. Bir yandan uykusuzluktan sersem olmuş bir kafa diğer yandan da yerlerde sürünen bir ruh. Yine de yazmak istedim. Yıllardır süren bu Cumartesi ritüelini es geçmek daha da moralimi bozacaktı çünkü. Böylesi durumlarda geçmişte değerini bilmediğin şeyleri sırala denir ya bu liste gittikçe kabarıyor ne yazık ki. Ya da listenin kabarık olması iyiye işaret. Düze çıktığımda bana hayatta önemsemediğim pek çok şeyin nasıl da önemli olduğunu anımsatacak. Daha önce kolumu da kırdım, bacağımı da. Kolum kırıkken dans ettim, şehri dolaştım, kırık kolu havada tutup denize bile girdim. Ayağım kırıkken zıp zıp zıplayarak pek çok işimi hallettim. En önemlisi oturduğum yerde tez yazdım. Bu yeni bir sınav. Koşulları sonuna kadar zorlasam da çaresiz hissettiğim anlar oluyor. Bu da geçecek elbet. Sonra yepyeni bir zaman gelecek. Kaybettiğim zamanı telafi edeceğim bir biçimde. Böylesi durumlarda daha kötüyü düşünüp teselli bulmak tavsiye edilir. Elbet öyle yapıyorum ben de. Geleceğe dair güzel hayallerim var.........

© Yeni Düzen