“Ülkedeki en önemli sorun nedir” sorusunun yanıtı kamuoyu araştırmalarına çoğunlukla ekonomi ya da alım gücü olarak yansır.

Kendi düşüncem ve gözlemim bundan farklıdır.

Elbette gelir eşitsizliği ciddi bir sorundur.
Özellikle de hayat pahalılığına karşı korumasız ve iş güvencesiz dar gelirlilerin hayat alanı giderek daralmaktadır.
Ama asıl sorunumuz güvendir.

Daha doğru tabirle “güvensizlik…”

Kimse geleceğe güvenle bakamıyor.

Buna en zengini de dâhildir.
Yoksulun, orta sınıfın ve zenginin birleştiği nokta, güvensizliktir.

***

Siyasete güvensizlik vardır.

İnsanlar birbirlerine güvenmez…

Öyle bir noktaya getirilmiştir ki kendine güvenini yitirmiştir toplum.

“Benim sözümün, düşüncemin, oyumun, tercihimin, isyanımın, endişemin bir önemi kalmadı” diye düşünür.

Lidersizdir. Başsızdır. Yalnızdır.

***

Türk Lirası’na güven yoktur.

Sokağa güven yoktur.

Hastanelere güven yoktur.
Polise güven yoktur.

Yargıya güven vardı biraz…
Son dönemde o da aşınmıştır.
Kırk yıllık doktorunu eli kelepçeli gören toplum, ‘yandaş’ bir siyasetçinin gözden uzak ve adeta kamuoyundan kaçırılarak yargılanmasına tanık olmuştur çünkü…

Çocuğunu okula gönderirken ya da bir eğlence mekânına bırakırken kendini güvende hissetmez anne baba…
Yastığa başını koyarken güvenle uyumaz…

Kamu görevinde değilse çalıştığı yerde güvende hissetmez kimse kendini… Kamuda çalışıyorsa, hakkıyla terfi alabileceğinden şüphe duyar…
“Devlet” dedikleri organizasyona güvenen bulamazsınız kolay kolay…

Hayatın her alanında, her ilişkide, her yeni başlangıçta, her sözleşmede güvensizlik öne çıkar.

***
Bir ülkede........

© Yeni Düzen