Akademisyen, ekonomist dostumuz Mete Feridun, şu haklı saptamayı yaptı:
“Bizim siyaset dünyamızda muhalefetin tam olarak farkına varamadığı enteresan bir paradoks olduğunu söylemek lazım. ‘Beceremiyorsunuz, gideceksiniz, yargılanacaksınız’ gibi iddialı ifadeler kullanıldıktan sonra bunlar gerçekleşmediği müddetçe aslında eleştirdiğiniz kişileri daha da güçlendirmiş ve onlara daha da yandaş toplamış oluyorsunuz.”

Yurttaşlıklardan istihdamlara, ihalesiz peşkeşlerden haksız imtiyazlara kadar pek çok kararın geri alınması ve hesap sorulması bugüne gerçek anlamda yapılmamıştır.

Bir de şu var tabii…
Son 5 senedir, korkunç tahribat yaratan rezil yönetim zihniyetine tahammül edenler, ortadaki enkazı kaldırmak için göreve gelecek olanlara da aynı sabrı, hoşgörüyü, desteği ve dayanışmayı gösterebilecek mi?

Çünkü en zoru, bir ülkeyi dönüştürmektir.
Bunun için çoğunluğun hem sancılara katlanması, hem de tahammül göstermesi gerekir.

Toplumsal rezillik, bireysel ya da zümresel konfor ve kurtuluş karşılığında görmezden geliniyor.

***

Sevgili Mete Feridun, “aynı durum köşe yazarları veya program yapımcıları için de geçerli” diyor.

“Sabah akşam siyasetçilerin, yöneticilerin ne kadar beceriksiz ve yolsuz olduğunu yazıyorsunuz ve söylüyorsunuz ama bunları okuyanlar ve dinleyenler bu eleştiriler karşısında herhangi bir şey olmadığını gördükçe ümitsizlikleri ve bezmişlikleri artıyor.”

Buna tam olarak katılmıyorum.
Çoğu zaman toplum, gazeteci ya da yazarları siyasi partilere yakınlıkları oranında “icracı” gibi görürler.
Pek çoğumuza “yazar” değil “parti” muamelesi yaparlar.

Gazeteci ya da yazarlar kamuoyu oluşturma, bilgilendirme, eleştirme işlevi görseler de “yasama” ya da “yürütme” erkine sahip olamaz.
Denetler anca…
Ama “karar verici” rolümüz olmaz hiçbir zaman…

Geçenlerde........

© Yeni Düzen