Uhuvveti temin eden kardeşane ilişki başlığı altında birkaç nazenin kıssalara şahitlik edelim ;

Bir gün Hz. Ömer ve Hz. Ebu Bekir el ele tutuşarak mescide doğru geliyorlardı. Peygamber Efendimiz “Nebiler ve Resullerden başka bütün önceki ve sonrakilerden Cennetlik olanların kemal çağına erenlerinden iki büyüğüne bakmak isteyen, şu gelene baksın” buyurarak onları kardeş ilan etmişti. Fakat arkasında bir zat duruyordu. Onu fark ettiğinde onun gözleri dolmuş ağlamaklı bir hâldeydi bu kişi Hz. Ali idi. Âlemlere rahmet, rahmetiyle âlemlere ve kalplere nur olan o mübarek Zat-ı Şahane, Hz. Ali’nin konuşmasına fırsat vermeden Hz. Ali’nin ellerini tuttu. Ama Hz. Ali kendini tutamadı. “Ya Resulullah! Herkesi birbiriyle kardeş ilan ettin. Ben yalnız mı kalacağım?” Efendimiz (asm) onu anlıyor, iç dünyasını okuyordu. “Hayır Ey Ali! Sen de benim kardeşimsin. Dünya ve ahirette benim kardeşimsin.”

Ne yüce hikmetli hadiseler! Kardeş ilan edilmenin mahiyeti ne kadar mühim. Savaş meydanında heybetlerinden asırlardır meth ettiren zatlar Medine’de el ele tutuşup dolaşıyorlar. Sevgilerini birbirlerine ve İslâm âlemine gösteriyorlar. Mesleğimiz Sahabe mesleği ise Hz. Ömer ve Hz. Ebu Bekir el ele tutuşup birbirlerine kuvvet olup İslâm alemine uhuvvetin ve kardeşlik bağının önemine vurgu yapıyorlarsa benim de........

© Yeni Asya