İfrat ve tefrit ortasındaki bu üçüncü yol hürriyetçi olmaktır. Bediüzzaman siyasette de iktisadı, orta yolu ve istikameti takip etmemiz için bize üçüncü yolu göstermiştir.

Meşrutiyet döneminde siyaset dairesinde İttihad-ı Muhammedî Cemiyeti ifratla, İttihat ve Terakki tefritle istikametten ayrılıp zulme saptılar ve pek çokların hukukuna tecavüze sebep oldular. Ahrarlar siyasette istikametli yol olan hürriyeti tercih ettikleri için istikamet üzere kaldılar. Bediüzzaman Ahrarlar’ın takip ettiği üçüncü yolu tercih etti ve onlara hürriyetçi siyaseti tavsiye etti.

Cumhuriyet döneminde Bediüzzaman 1922 yılında Ankara’ya TBMM’ye geldi. Gördü ki iki grup var. Birincisi, TBMM’ye hâkim olan inkılapları yapmak isteyen güçlü bir grup, ikincisi, onların karşısında ifratla hareket eden dinî hissiyatı siyasete alet etmeye çalışan bir grup. Dinin siyasete alet edilmesinin dine vereceği zararı bilen Bediüzzaman istikametli siyaseti takip eden Ahrarları görmediği için ikisine de destek vermedi. Üçüncü yolu takip etti. Bunlarla siyaset yoluyla mücadele edilmez. İman ve Kur’ân hakikatlerini neşretmek gerekir. Zira iman zaafı var. İstikameti göstermek lâzım, dedi.

© Yeni Asya