Yaşamak bir bahar şenliği, ipek yumuşaklığı ise niye bu böyle huzursuzluğumuz, insanî değerlere en uzak ülkeler içinde oluşumuz? Ve hürriyetsiz; hakikatle kucaklaşamayız. Bu hürriyet özlemini mısralarda/mısralarla da olsa giderelim biraz.

«

ADIN “HÜRRİYET” SENİN

Artık bıktık!

Artık bu gürültü yeter.

Yaşamaya uzağız nicedir.

Şiirce, gönülden, çiçek gibi…

Bu rüya saltanatı biter.

Bulutlar gider, yıldızlar dökülür.

Masumlar bir yanda; zalimler ötede...

“Ayan olunca beyan olacak.” bir gün.

Vaktin bittiğini göreceksin.

Göreceksin ellerinin nasibini.

Dünya bir ânlık hikâye…

Öleceğini biliyorsun; değil mi!

Heybende kuş sesleri yok.

Ne ümit, ne korku, ne sevinci çiçeklerin...

Artık bıktık aşksızlığın aşkından.

Hatırla adının “Hürriyet” olduğunu.

«

HÜRRİYET YOLU

Yol açın, yol açın!

Hürriyete yol açın!

Aşımız, ekmeğimiz...

Havamız, suyumuz...

Bekledik, bekliyoruz;

Kapıda, pencerede...

Her kelime her hecede...

Romanda, şiirde, perdelerde...

Nazlı mı nazlı...

İnce, nazik, heyecanlı...

Uzak, çok uzak mı?

Hasta mı, kayıp mı?

Dilimin süsü...

Görmeden âşık olduğum...

Adını duyunca n'olduğum...

Hürriyete yol açın!

«

AZÎZ HÜRRİYET

Bay Demokrasi…

Aziz Hürriyet…

Pek Muhterem Adalet…

Sevgili Muhabbet…

Saygıdeğer Hürmet…

İncecik Letafet…

Kibirsiz Meşveret…

Güler yüzlü Sûret…

Yıkılası husûmet…

İnat Efendi’nin kimliği:

“Dediğim dedik…

Öttürdüğüm düdük?”

Hele o Mösyö Geveze!

Gelince hakikatle göz göze…

Girebilir mi her söze?

İsraf Ağa’ya dur, denecek.

Liyakat Kardeş’e buyur…

Huzur gelir huzur…

Vesayet Paşa yürrü…

Ben ne dersem o, yok.

Halk var halk.

«

HÜRRİYET ÜLKESİ

Hürriyet olmazsa...

Gül açmaz,........

© Yeni Asya