-Bir ânlık esmâ ve hazırlık molacılarına…-

Babamı gördüm rüyamda…

Doktora gitmiş; iş bitmiş ki…

Salonda oturuyor.

Üstü başı giyili…

Morali iyi…

İçi gülüyor; gözleri de yüzü de…

Yani keyfi yerinde…

Ama doktor yine gel demiş.

Ben yine oralı değilim.

Bu iş bitti diyorum.

Hastaneye geri gelmek yok.

İçimden kuruyorum.

Hep kaçırdım zaten…

Hastane köşelerinden…

Böyle uzaklaştık akciğer kanserinden.

Doktor sana dokunmayacak, dedim.

Uzaktan bile bakmayacak.

Ottan, çöpten macunlar götürdüm.

Sat derdim; ne var ne yok sat.

Mirasçıya az kalsın derdi, kendisi.

Gözlerime bakardı; sus diye.

Öldüğünde üç beş kuruş parası…

Üç beş metre ev, arsa…

Yemedi, satmadı; ne varsa!

Kuzu ciğeri alalım diyorum.

Babam da itiraz etmiyor.

Fotoğrafını çekiyorum arada.

Güzel de poz veriyor.

Öyleydi zaten…

Her işi ciddî idi.

Güneş yandan arkamızda…

Kapı açık ya da aralıklı…

Ya da kapı camından vuruyor.

Fotoğrafçılık bilgisi veriyorum.

Güneş arkada olacak.

Böyle........

© Yeni Asya