“Ey Resulüm! Sen onların aralarında (hayatlarında) olduğun sürece Allah onlara azab edecek değildir! Ve Onlar tevbe istiğfar (günahlarından pişman) oldukça da Allah Onlara azab edecek değildir!” (Enfal Suresi 33. Ayet-i Kerime) ilahi mesajındaki ilahi ihtar ve müjde sadece kâfirlere mahsus değil, umumidir!

İlk hatayı Cennette işleyen ilk atamız Hz. Âdem (s.a) Efendimizle Hz. Havva (s.a) nenemiz Şeytan gibi cüretkâr bir tavırla (A’raf Suresi 12. Ayet linki) günahlarını savunsalardı affedilmeyeceklerdi!

Ama… Rabbenâ zalemnâ enfusenâ ve-illem taġfir lenâ veterhamnâ lenekûnenne mine-lhâsirîn(e)’’ manasıyla “Ey Rabbimiz, biz söz dinlememek ve şeytana uymakla kendimize, birbirimize zulmettik. Eğer bizi bağışlamazsan, bize merhametinle muamele yapmazsan kesinlikle hüsrana, ziyana uğrayanlardan oluruz.” (Araf S.23) yakarışıyla affedildiler, insanlığın ve melekût âleminin kıyamete kadar saygı ve hürmet ettiği şerefli bir insan oldular!

Bir Mazlum köleyi korumak için tokadıyla zalimin ölümüne sebeb olan Hz. Musa (a.s) Efendimiz çok geçmeden büyük bir pişmanlıkla, “…..Bu yaptığım, düpedüz şeytan işi ve besbelli ki şeytan, insanı yoldan çıkaran apaçık bir düşmandır!” dedi.

‘’Ve “Ey Rabb’im!” diye yalvardı, “Doğrusu ben, bu suçu işlemekle kendime gerçekten yazık ettim fakat senin merhametinden asla ümit kesilmez, o hâlde beni bağışla Allah’ım!” İçtenlikle yaptığı bu tövbeden dolayı, Allah da onu bağışladı; çünkü O çok bağışlayıcı, çok merhametlidir.’’ (Kasas S.15-16)

İşte bu samimi dua ve tevbe ile Musa aleyhisselam İlahi müjdeyle kazananlardan oldu!

Bir asra varan davet ve tebliğine rağmen kimsenin Müslüman olmadığına üzülen Hz. Yunus(a.s) Efendimizin tebliğ ve davet maksadıyla izinsiz başka yere hicreti sebebiyle denize atılıp balığın karnında ““Zün-nûn” (Balina mahkumYunus’u da an ki); hani o, (Musul Ninova’daki isyankâr kavmine) kızmış........

© Yeni Akit