Hikâyemiz Japonya’nın Hiroşima şehrinde 1945 yılının 6 Ağustos günü başlar.

“20. yüzyılın belki de en şanssız adamı” denilen Tsutomu Yamaguçi Mitsubishi şirketinde çalışıyordu. Şirket izin vermişti. Ertesi gün Nagazaki’deki yeni doğan oğlunu ve karısını görmeye gidecekti.

Trene binmek üzere giderken bir patates tarlasının yanından yürümesi gerekiyordu. Birden tepesinde bir düşman bombardıman uçağının vızıltısını duydu. Pek önemsemedi, çünkü o günlerde gökyüzünde bu uçaklara sık sık rast geliyorlardı. Uçağın karnının açıldığını gördü, aşağı düşen şeyi bir nokta halinde seçebiliyordu.

Düşen, gerçekte ABD’nin atom bombasıydı ama kimse ne kadar korkunç bir tehlike karşısında olduğunu bilmiyordu. Bildikleri bombalardan sanıldı.

Yamaguçi hava saldırısında hangi taktikleri kullanacağı hususunda eğitim aldığı için kendini yere atıp gözlerini kapadı, başparmaklarıyla kulaklarını tıkadı. “Işık banyosundan yarım saniye sonra bir gümbürtü, ardından da şok dalgası geldi. Bir saniye sonra karnını aşağıdan tırmalayan bir fırtına hissetti. Havaya fırladı, yere düştü; bayılmıştı.”

Kendine geldiğinde şehir güpegündüz zifiri karanlığa gömülmüştü. Derisi yanıyormuş gibiydi. Bir yandan da ailesini merak ediyordu. Hâlâ hareket edecek trenler olduğunu duyunca gücünü toplayıp ne pahasına olursa olsun istasyona kadar yürümeye karar verdi.

Bunun için bir köprüden geçmesi gerekiyordu. Ölmüş insan yığınlarının üzerine basa basa ilerledi ve istasyondaki kalabalığın arasından sıyrılıp bir tren koltuğuna yığıldı. Mucize eseri tren hemen hareket etti. Nihayet evine gidecekti.

Hasta ve baygın Yamaguçi 8 Ağustos’ta........

© Yeni Akit