Son yıllarda, ne yaparsak yapalım, en keyifli anımızda bile üç düğüm beliriveriyordu boğazlarımızda. Bir yanımıza bakıyoruz, Suriye’de evlerinden yurtlarından edilmiş milyonlar, diğer yanımız Gazze, silahlı güçlere direnen ve maalesef şehit olan kadınlar, çocuklar, bebekler. Bir de içeride, her an patlamaya hazır kalleş pusularıyla canımızı yakan PKK gerçeği. Ardı ardına önce Suriye’de 15 gün içinde 61 yıllık Baas rejimi çöktü. Akabinde PKK’nın şartsız silah bırakması için bir süreç başlatıldı. Son olarak da İsrail’de Netenyahu için yavaş yavaş yolun sonunun görünmesi ve Filistin halkına karşı ateşkesin masada olması ile karşılaştık. Her biri için de onlarca teori üretildi. Hepsine ayrı ayrı karşı çıkanlar oldu. Karşı çıkmasa da beğenmeyenler, beğense de inanmayanlar çıktı. Kafalarımız karışık mı? Karışık. Soru işaretlerimiz var mı? Var. “İnşallah altından bir bit yeniği çıkmaz” diyor muyuz, vallahi her biri için diyoruz. Çünkü karşımızdakiler dünyanın en hain, en omurgasız, en namert düşmanları. Güvenilmezler ordusu. Ama şöyle hep beraber arkamıza yaslanıp da güçlü bir “Elhamdülillah!” demek de hakkımızdır kanaatimce. Ve bu süreçlerde emeği geçen, özellikle Suriye ve Filistin’deki çocukların, annelerin, yaşlıların, yetimlerin gözyaşının dinmesine iğne ucu kadar katkı sağlamış olan herkesten Allah razı olsun. Türkiye hariciyesinin de bazen sesli, bazen sessiz ve derinden yürüttüğü politikaların bu süreçlerde etkili........

© Türkiye