Feridun Ağabey, 1985 yılında iki basamaklı sınav ile üniversiteye girebildim. Meslek lisesinin elektrik bölümünü bitirdim. Yoksulluktan dershaneye hiç gidemedim. Rahmetli İzzet Baysal'ın bursuyla okuyabildim. İlk yıl yurt çıkmadı. Gariban bir akrabamın 2 odalı ahşap evinde 1 yıl kaldım. Sonra 3 yıl, 800 kişilik uyduruk yurtta 6 kişiyle kaldım. Yurtta yemek verilmiyordu. Sular nadiren akıyordu. Üsküdar'da aldığım ucuz peynirler yüzünden Paratifo B hastalığına yakalandım. Ölecektim. Haydarpaşa Hastanesi'nde 1 ay kadar yattım... Sözü uzatmayayım. İş sahası olmayan bölümlere evladınızı asla yollamayın. Köyden farkı olmayan ilçelerdeki birçok okul özüne bakıldığında oyalamadan başka bir şey değildir. Üniversitelerde 400 kadar farklı bölüm var. Bunların yarısı âtıl, halk tabiriyle fasa fiso, çağ dışı, gerçekte iş sahası olmayan türde. Bu âtıl bölümleri tek tek sayarım ama hem sataşanlar hem sayfalar yetmez. Çok şubesi olan zincir marketlerde çalışan gençlerin çoğu böyle bölümlerin diplomasına sahip. Yazık değil mi bu gençlere. Markette kasiyer olmak için mi okundu bunca okul? Nüfusu 500 binin altındaki illerde bulunan üniversitelerin genel anlamda akademik kadroları çoğunlukla yetersiz. Bence sanayi tesisleri, fabrikaları, kütüphaneleri, temiz çevresi olan illeri tercih ediniz. AB ve ABD üniversiteleri sadece önde gelen 20 üniversitemizin lisans diplomalarını akredite edip yüksek lisans ve doktora için saygıyla karşılıyor, kabul ediyor... İş hanlarında, barakalarda, apartmanlarda açılmış sahte üniversitelere boşuna masraf etmeyiniz. 208 üniversitenin yüzde 90'ında nitelikli kütüphane yoktur. 5 yıl KKTC'de çalıştım. Ada'daki üniversitelerin tümünün kütüphanesine gittim. Sadece........

© Türkiye