Diğer

T24 Haftalık Yazarı

23 Haziran 2024

Önce bu güzel kadınlarla benim de olduğum bir fotoğrafı düşünmüştüm kapak için... Ama böylesi sanki yazıya daha çok yakışacak.

Geçen hafta, bir yazı içinde çok şey söylemeye çalıştığım hissini atamadım içimden. Bir "arada kalmışlık" hâli var Bodrum'un ve bunu kelimelerle resmetmek kolay olmuyor.

Biliyor musunuz, toprağa düşen gözyaşından başka daha nasıl tarif edilebileceğini bilemediğim Cengiz İnşaat - Cennet Koyu meselesi, muhatabı herkes için Zeki Alasya ve Metin Akpınar'ın meşhur Devekuşu Kabare'sindeki bir replikten farksız hale geldi:

"Önünüze bakın, hiçbir şey yokmuş gibi yapın."

Bir dostum, bu konuları konuşurken "gitgide azalıyoruz" dedi ve hemen sonra ekledi: "Gittikçe onlara benziyoruz."

İyice kafam önüme düşmüştü, toplumsal bir yozlaşmanın, bir çürümüşlüğün içindeydik işte!

Gittikçe onlara mı benziyorduk gerçekten?

Bu son cümleye karşı içimde bir yanıt olabilecek arayışım çok uzun sürmedi, derin bir iç çekişle birlikte, bir çocuğun üfürükleriyle havada uçuşan sabun köpüğünden baloncuklar gibi puf diye sönüverdi.

Aslına bakarsanız, bu duygu yorgunluğuyla çok keyifli olmadığım bir zamanda, orada olma heyecanımın benden önce attığı adımların izini sürmekten alıkoyamadığım kendimi; tablo gibi bir metnin karşısında buldum.

"Seri üretimin ve medyanın hâkim olduğu günümüz toplumlarında hayat hızla akan sahneler ve imgelerle muazzam bir gösteri birikimi olarak sunuluyor. Doğrudan deneyimlenen her şeyin yerini, o şeyin imge biçimindeki temsili aldı.

1960'ların sonunda yukarıdaki saptamayı yapan Fransız düşünür Guy Debord bir şeyi şahsen deneyimlemenin, onu dolaylı izlemenin gerisinde kalışını, hayatımızın kabul edilemez bir yere 'indirgenmesi' olarak yorumladı. Ve daha 21. yüzyılı görmemişti."

Ah evet, şimdi neden buradayım anlıyorum diye düşündüm, nedenli bir rahatlık ve ferahlık içindeydim.

Sonra suçlayacak birilerini arar gibi "burada olan şeyin acaba........

© T24