Diğer

Konuk Yazar

28 Mayıs 2024

Birazcık zorlayınca o bölgenin çoktan kurumuş olduğunu keşfediyorsunuz. Varsa yok "ben" sevgisi, vıcık vıcık ego-mani.

Bu türden insanların çoğunda kendi hayvanlarına duydukları sevgi dışında bir sevgi yok. Bunu kendilerine duydukları sevginin bir uzantısı olarak görüp küçümseyebilirsiniz. Ben öyle yapmıyorum. Bunu bile bir artı olarak görüyorum. Bu gibi insanlar sevgi diye bir duygu olduğunu bu sayede anlıyor ya da anımsıyorlar.

Çünkü hayvanlara duyulan sevgi o battal olmuş sevgi bezlerini hareket geçiriyor. Karşıdaki koltukta çöreklenmiş, gözlerini kısıp açarak sizi süzen kedi, ya da durup dururken kolunuzu yalayan köpek nasıl sıcak duygularla doldurabiliyor içinizi.

Türler arasında gidip gelen sevgi dalgaları… Bence bu doğadaki en saf sevgilerden biridir. Bilmeyenler, yaşamamış olanlar bunu anlayamazlar. Onlara ancak üzülünebilir. Noksanlığının telafisi yoktur.

Tüm bunları son günlerde iyice alevlenmiş olan sokak köpekleri tartışması bağlamında yazıyorum. "Sahipsiz köpekleri ne yapmalı?" sorusuna "uyutma"" seçeneğiyle yanıt verilmesi gerçek hayvan severleri dehşete düşürüyor. Eskiden "uyutma" değil, "itlaf" denirdi. Kimsenin sesi de çıkmazdı.

Ama belli ki son 30-40 yıl içinde Türk toplumu çok değişmiş. Bu değişimin olumlu yanları olduğu gibi olumsuz yanları da var. Hayvan sevgisinin yükselmesi en azından sevgi bezlerini........

© T24