Fotoğraf, çoğu zaman olağanüstü anların, çarpıcı ışıkların, sıra dışı yüzlerin peşinden koşan bir sanat olarak tanımlanır. Ama ben bugün tam tersine, görünmeyeni gören, fark edilmeyeni görünür kılan bir yönüne değinmek istiyorum: sıradanın estetiği. Çünkü gerçek sanat, bazen tam da hayatın en sade anlarında gizlidir.

Sabah işe yetişmek için hızlı adımlarla yürürken gölgelerin kaldırım taşlarında oynadığı dans, kahve dükkanında camın buğusuna yaslanan bir çift göz, yaşlı bir kadının torununa sarılışı, çocukların sokakta tebeşirle çizdiği dağınık çizgiler… Bunlar sadece birer sahne değil, aynı zamanda hayatın ta kendisidir. Ve bu anlar, çoğunlukla bizim farkına bile varmadığımız kadar basit ve sessizdir. O yüzden belki de en samimi, en içten........

© Sonsöz