Fotoğraf çoğu zaman dışarıdan bakanların gözünde bir “tesadüf sanatı” gibi görünür. Bir anda deklanşöre basılır ve tarihe kazınacak bir kare doğar. İzleyici, “Ne şanslıymış, tam o anda oradaymış” der. Oysa fotoğrafçının yolculuğu, sadece o anın içinde değil; yılların birikiminde, sabrında ve çabasında gizlidir.
Elbette şans vardır. Bir ışığın bulutların arasından sızması, bir çocuğun birden bire gülümsemesi, bir kuşun tam kadrajdan süzülmesi… Bunların hiçbiri fotoğrafçının kontrolünde değildir. Ama mesele, şansın fotoğrafçıyı bulup bulmaması değil; fotoğrafçının o şansa hazır olup olmamasıdır. Hazırlıksız yakalanan şans, çoğu kez kaybolur gider. Ama çabayla yoğrulmuş bir fotoğrafçı, o anı dönüştürür, akışın içinde kalıcı bir iz bırakır.
Henri Cartier-Bresson’un “karar anı” dediği şey aslında sadece şans değildir. O karar anı, yıllarca süren bir disiplinin, sabrın, dikkatli gözlemin ve bitmek bilmeyen bir arayışın ürünüdür. O anın değeri, deklanşöre basan........

© Sonsöz