Kara Harp Okulu’ndaki kılıçlı, sloganlı “Subay Yemini” meselesiyle ilgili son haber bir soruşturma açıldığını gösteriyor.

Geçmişi doksanlara kadar giden bu gayri-resmi yeminin kaynağı ise hala belirsiz.

Bazılarının bahsettiği gibi köklü bir harbiye geleneğinden değil, tarihi en fazla 30 yıl olan bir gelenekten bahsediyoruz.

Yeminin tarihiyle ilgili Müesser Yıldız’ın yazısı herhalde gerçek hikayeye en yakın olanı.

Okuyalım:

“Hemen burada sözü, o yeminin tarihçesinin canlı tanığı bir emekli Orgenerale bırakalım. Şunları anlattı: “Harp Okullarındaki törenler Genelkurmay Başkanı onaylı yönergelere göre yapılır. Her şey kayıtlıdır, buna da mevzuat denir. 1995 veya 1996’daki 30 Ağustos Kara Harp Okulu dönem birincisi, diploma töreni için bir konuşma hazırladı. Geçen yıl emekli olan bu asker, konuşma metninin sonuna böyle bir metni koydu. Tören öncesinde de halen hayatta olan Alay Komutanı Kurmay Albay Eyüp Kaptan’a, o da dönemin Okul Komutanı merhum Yaşar Büyükanıt’a sundu. Büyükanıt, bunu çok beğendi ve hem dönem birincisinin okumasını hem de diğer teğmenlerin bunu tekrar etmesini istedi. İlk kez o törende Cumhurbaşkanı, Başbakan, Milli Savunma Bakanı başta olmak üzere tüm devlet ricalinin önünde okundu, hepsinin takdirine mazhar oldu. Ondan sonra da Genelkurmay Başkanlığı, bunun müteakip törenlerde okunması için tamim yayımladı. Bu, ‘Resmi yemin budur.’ denilen askerlik yemininden farklıdır. Subay andıdır; aynen polislerin, doktorların yemini gibi meslek yeminidir. Askerlik yemini 4 sene sonra edilmez; erden subaya, asker ocağına katılan herkes 1 ay içinde bu yemini eder.”

Yani yemin metni bir Kara Harp Okulu öğrencisine ait. Geçen sene emekli olmuş bu öğrenci.

Nedense herkesin ismini hatırlayan emekli orgeneral geçen yıl emekli olduğunu da bildiği yemin metnini kaleme alan teğmenin adını söylememiş, o yüzden bu emekliliğin sebebini bilmiyoruz.

Yemini gelenek hale getiren o sıradaki Kara Harp Komutanı olan Yaşar Büyükanıt olmuş.

Büyükanıt’ın Kara Harp Komutanlığı, 1993-1995 arasında.

Yeminin ortaya çıkış tarihleri önemli.

Çünkü bu yemin tam da 90’lardaki irtica ve bölücülük tartışmaları içinden yazılmış tepkisel bir metin:

“Ant içeriz ki laik, demokratik Türkiye Cumhuriyeti’nin bağımsızlığına, ülkenin bölünmez bütünlüğüne, yüce Türk ulusunun namus ve şerefine, aziz vatanın bir karış toprağına uzanacak eller karşısında bizi bulacak ve kılıçlarımız daima keskin ve hazır olacaktır. Bizler Türk istikbalinin evlatlarıyız. Şerefimizle doğduk, şerefimizle yaşayacağız. Şerefimizle öleceğiz. Ne mutlu Türküm diyene!”

1994’de Refah Partisi’nin belediyeleri kazanıp, 1995’de de........

© Serbestiyet